Polska Federacja Szpitali jest głosem szpitali z całej Polski, niezależnie od ich struktury własnościowej, wielkości, czy modelu działania. Jednym z głównych postulatów PFSz jest apel o zmianę wyceny świadczeń medycznych w ramach podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej, urealnienie wyceny świadczeń i godne wynagrodzenia pracowników sektora szpitalnego w Polsce. W związku z otrzymaniem informacji o licznych problemach naszych członków w sprawie propozycji aneksów do obowiązujących umów na udzielanie świadczeń zdrowotnych  a mających na celu pokrycie kosztów podwyżek płac personelu medycznego opisanych ustawą z dnia 26 maja 2022 roku o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r., poz. 1352) – zwanej dalej Ustawą, informujemy, że wartości proponowane w przedłożonych dokumentach nie pozwalają na pokrycie kosztów podwyżek ustanowionych Ustawą  z dnia 26 maja 2022 r. o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw, wprowadza dla pracodawców ochrony zdrowia następujące zobowiązanie: 5) art. 5 otrzymuje brzmienie: „Art. 5. W porozumieniu albo zarządzeniu określa się również zasady podwyższania wynagrodzenia osoby zatrudnionej w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, niewykonującej zawodu medycznego, tak aby wynagrodzenie to:

• odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu;
• uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy;
• uwzględniało wysokość wynagrodzenia odpowiadającą adekwatnemu średniemu wzrostowi wynagrodzenia w danym podmiocie w ustalonym okresie.”;

Oczywistym staje się zatem fakt, że jeśli wynagrodzenie zasadnicze salowej wzrasta z mocy ustawy, jak również  pielęgniarki z mgr i specjalizacją, to wynagrodzenie innych specjalistów działów niemedycznych, w tym m.in. specjalistów kadr, płac, księgowych, magazynierów, ale i np. pracowników technicznych z szeregiem wymaganych uprawnień i dużym zakresem odpowiedzialności, nie może pozostać na niezmienionym poziomie i powinno wzrosnąć do poziomu wynagrodzeń rynkowych.

Zobowiązani ustawą, zobligowani jesteśmy do podniesienia wynagrodzeń wszystkich pracowników zgodnie z zapisami Ustawy, Kodeksu Pracy i Regulaminów Wynagradzania.

Pytanie zatem jakie założenia przyświecały ustawodawcy względem pracowników nie ujętych wprost w tabeli współczynników ?. Wszystko powyższe wskazuje, że nie zostało ono oszacowane, a zatem nie jest ujęte w jakiejkolwiek wycenie wskaźnikowej.

Zgodnie z zapowiedziami przedstawicieli Ministerstwa Zdrowia oraz informacjami przekazywanymi na spotkaniach z dyrektorami NFZ, informowano szpitale, że  wzrost wartości kontraktów pokryje podwyżki, w tym dla personelu na umowach o pracę wraz z pochodnymi, cywilno- prawnych, jaki  inflację. Niestety, otrzymane aneksy nie potwierdzają tego w żadnej mierze.

Pragniemy nadto wskazać, że przekazanieśrodków na rzecz Szpitali  w wymiarze dalece niewystarczającym z perspektywy realnych kosztów wdrożenia ustawowych rozwiązań stanowi nie tylko działanie na niekorzyść Szpitali, ale także naruszenie zasad dyscypliny finansów publicznych. Historycznie mieliśmy już tego typu praktyki, które spowodowały konieczność oddłużania szpitali.

W zaistniałej sytuacji Narodowy Fundusz Zdrowia działając jako dysponent środków publicznych uczestniczy w procesie destabilizacji finansów Szpitali – poprzez ukształtowanie zasad odpłatności za świadczenia zdrowotne w sposób gwarantujący rozwarstwienie realnych potrzeb oraz ich kompensacji – zwłaszcza w obecnej sytuacji ekonomicznej.

W naszej ocenie opisane postępowanie stanowi naruszenie zasad określonych treścią ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2021r. Poz. 305), wedle której wydatki publiczne powinny być dokonywane z zachowaniem zasad uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów, optymalnego doboru metod i środków służących osiągnięciu założonych celów, w sposób umożliwiający terminową realizację zadań (art. 44 ust. 3 ustawy) – zaś zasady określone przez NFZ przeczą w/w wymogom – gdyż:

• uniemożliwiają zrealizowanie ustawowych założeń co do podwyżek wynagrodzeń personelu/ medycznego, tym samym przerzucając koszty oraz obciążenia wynikające z obietnic rządzących na same podmioty lecznicze, prowadząc do pogłębienia istniejących problemów finansowych;
• stanowią przejaw nieracjonalnej polityki finansowania świadczeń zdrowotnych, których wycena odbiega w sposób rażący od realiów kształtowania kosztów związanych z ich realizacją – co prowadzi do permanentnego pogarszania sytuacji finansowej świadczeniodawców;
• w praktyce oznaczają ograniczenie dostępności świadczeń zdrowotnych, jako że prowadzona polityka w ostateczności doprowadzi do niemożności finansowania ustawowych zadań w dziedzinie ochrony zdrowia, tym samym naruszając zasady dostępu do w/w usług określone m.in. w art. 68 ust. 1-2 Konstytucji;

W świetle przytoczonych okoliczności zwracamy się o weryfikację i zmianę sporządzonych aneksów oraz dopasowanie zasad i wysokości finansowania do realiów funkcjonowania Szpitali w dobie znacznego obciążenia, wskazując, iż zwłoka w przekazaniu adekwatnych środków uniemożliwia Szpitalom realizację zadań ustawowych, t.j. nie pozwala na podjęcie stosownych zobowiązań względem pracowników.

Jako przedstawiciele sektora szpitalnego apelujemy o wprowadzenie rozwiązań systemowych, jak np. wskaźniki korygujące odpowiednich dla stopnia inflacji, a które nie zostały jeszcze objęte podwyżką, z uwzględnieniem realnych wzrostów cen towarów i usług, a przede wszystkim mediów i kosztów utrzymania personelu medycznego w ciągu ostatnich czterech-pięciu lat.