W dniu dzisiejszym Polska Federacja Szpitali skierowała do Ministerstwa Zdrowia pismo z prośbą o odpowiedź i zajęcie stanowiska.

Zatrudnianie lekarzy cudzoziemców spoza Unii Europejskiej

Zmiany, o których mowa powyżej dotyczą art. 7 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty poprzez wprowadzenie możliwości uzyskania tzw. czasowego prawa wykonywania zawodu. Przepis ten pozwala uzyskać prawo wykonywania zawodu lekarza osobie, która kwalifikacje niezbędne do jego wykonywania zdobyła poza terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej. Zgodnie z analizą procesu legislacyjnego oraz komunikatów medialnych, intencją wprowadzania w/w zmian było umożliwienie podmiotom leczniczym pozyskania dodatkowych zasobów kadrowych w zakresie lekarzy specjalistów.
Aby osoba, o której mowa powyżej mogła wnioskować o wyrażenie dla niej zgody na wykonywanie na terenie Rzeczypospolitej Polskiej zawodu lekarza oraz przyznanie prawa wykonywania zawodu, musi ona m.in. legitymować się:

• co najmniej trzyletnim doświadczeniem zawodowym jako lekarz specjalista
  uzyskanym w okresie ostatnich pięciu latach;
• dyplomem potwierdzającym uzyskanie tytułu specjalisty, wydanym w innym państwie niż państwo członkowskie Unii Europejskiej;
• odbyciem szkolenia specjalizacyjnego, które w istotnych elementach merytorycznych odpowiada programowi szkolenia specjalizacyjnego
  w Rzeczypospolitej Polskiej.

Sam proces pozyskania stosownych zezwoleń nie budzi wątpliwości, jednakże analiza obowiązujących przepisów, jak również materiałów legislacyjnych nie daje jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy lekarz cudzoziemiec, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie zawodu lekarza oraz prawo wykonywania zawodu lekarza w trybie określonym w art. 7 ust. 2a w/w ustawy winien być traktowany analogicznie jak lekarz, który odbył szkolenie specjalizacyjne i uzyskał tytuł specjalisty w danej dziedzinie na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Jest to niezwykle istotna kwestia z punktu widzenia zgłaszania przez podmioty lecznicze potencjału, który przeznaczony jest do wykonywania umów na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia, a w konsekwencji znajduje ona przełożenie za sytuację finansową podmiotów, które zdecydują się skorzystać z nowych regulacji prawnych. Należy ponadto zauważyć, że wszelkie nieprawidłowości w realizacji w/w umów mogą nieść za sobą daleko idące, negatywne konsekwencje w postaci m.in. kar umownych.

Kolejną kwestią jest odpowiedzialność cywilna podmiotów, jak również zagrożenie odpowiedzialnością karną osób odpowiedzialnych za organizację procesu udzielania świadczeń, w przypadku, gdy lekarz cudzoziemiec pomimo pozytywnego przejścia procesu pozyskania zezwolenia na wykonywanie zawodu lekarza oraz po uzyskaniu prawa wykonywania zawodu wykonywałby czynności właściwe dla lekarza specjalisty, do których nie byłby uprawniony – przy przyjęciu, że w omawianym przypadku osoby te winny być traktowanie jako „niepełnowartościowi” lekarze specjaliści.

Prosimy o zajęcie stanowiska MZ w przedmiotowej sprawie, uprzejmie prosimy o udzielenie informacji lub wydanie wytycznych jak jest status potencjalnie nowo zatrudnionych oraz rola w procesie udzielania świadczeń opieki zdrowotnej,