Uwagi Polskiej Federacji Szpitali dot. projektu ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta.
Zapisy ustawy są trudne do jednoznacznej oceny ze względu na brak projektów aktów wykonawczych. Powyższe uniemożliwia dokonanie pełnej oceny rozwiązań wskazanych w projekcie ustawy.
Ustawa dotyczy tylko szpitali – a ma tytuł „o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta” Brak jest promocji kompleksowości i konkurencji o wartość dla pacjenta definiowaną jako całościowy wynik leczenia stanu chorobowego, skoro nie dotyczy AOS, POZ, itd. W Ustawie w sposób konkretny nie promuje się najważniejszych elementów zapewniających jakość opieki nad pacjentem, jak np. konkurencji pomiędzy podmiotami leczniczymi o wartość dla pacjenta (o wynik leczenia stanu chorobowego), ani też opieki koordynowanej mającej zapewnić kosztowo-efektywną, wysokiej jakości leczenie chorób z zachowaniem ciągłości opieki nad pacjentem. Ustawa odnosi się do autoryzacji i akredytacji szpitali ale pomija zupełnie AOS, POZ, co oznacza dalszą fragmentaryzację systemu opieki zdrowotnej i niebezpieczeństwo przerzucania odpowiedzialności, gdyż za jakość leczenia w rozumieniu Ustawy mają odpowiadać tylko szpitale. W tym kontekście może dojść do konfliktów pomiędzy uczestnikami systemu, dalszego nadmiernego obciążenia szpitalnych oddziałów ratunkowych, odpływu kadry medycznej ze szpitali oraz niekorzystnego dla pacjentów zjawiska tzw. silosowości systemu ochrony zdrowia
W opinii PFSz połączenie akredytacji oraz licencji (autoryzacji) w jednej instytucji, która jest jednocześnie płatnikiem za świadczenia zdrowotne, zaprzecza istocie akredytacji, która powinna polegać na wyróżnianiu najlepszych podmiotów przez niezależne instytucje akredytacyjne, także międzynarodowe. Z zapisów Ustawy nie wynika aby NFZ miał przyczyniać się do poprawy jakości opieki nad pacjentami poprzez aktywny udział w koordynacji opieki nad ubezpieczonymi w systemie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. Zgadzamy się, że akredytacja powinna być premiowana przez NFZ ale wtedy, gdy będzie ona prowadzona przez niezależne, profesjonalne i autoryzowane np. przez Ministerstwo Zdrowia, instytucje akredytacyjne w ochronie zdrowia, w tym także międzynarodowe. W opinii PFSz jednym z możliwych rozwiązań było by stworzenie krajowej komisji akredytacyjnej podmiotów leczniczych, złożonej z kluczowych uczestników systemu i z wykorzystaniem doświadczenia i zasobów Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia. Uważamy, że likwidacja CMJ nie jest właściwym rozwiązaniem.
W opinii PFSz, ubezpieczyciel publiczny, jakim jest NFZ ma prawo do udzielania autoryzacji (licencjonowania) podmiotów leczniczych i co do tej zasady odnosimy się pozytywnie. Autoryzacja nie powinna jednak dotyczyć wyłącznie szpitali, skoro intencją autorów projektu Ustawy (i słusznie) jest poprawa jakości ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pacjenta. Uważamy, że proces autoryzacji powinien mieć na celu wykluczanie z systemu podmiotów udzielających świadczeń poniżej przyjętych standardów ale w Ustawie oparto się nie tyle na wyniku leczenia, co na spełnianiu standardów dotyczących wyposażenia oraz zabezpieczenia kadrowego. Wątpliwości budzi też procedura odwoławcza, która ma polegać na skardze do sądu administracyjnego. W przypadku odmowy udzielenia autoryzacji kolejny wniosek o jej udzielenie może zostać złożony po upływie roku od dnia, w którym decyzja o odmowie udzielenia autoryzacji została prawomocna. W naszej opinii potrzebna jest możliwość odwołania do Rady NFZ lub Ministra Zdrowia. Z uwagi na fakt, że szczegółowe aspekty związane z trybem wydawania autoryzacji zostaną określenia w ramach rozporządzenia ministra zdrowia mamy jako przedstawiciel podmiotów leczniczych trudność w ocenie skutków regulacji na ich działalność.
Zgadzamy się, że podmioty lecznicze powinny prowadzić wewnętrzny system zapewnienia jakości i bezpieczeństwa. Według naszej wiedzy, większość polskich szpitali prowadzi takie systemy już od wielu lat, przy wsparciu swoich brokerów, czy firm ubezpieczeniowych, co znalazło odzwierciedlenie w akredytacjach i certyfikatach jakości, jakie posiadają szpitale. Szpitale są w tym temacie liderem, stąd należy zastosować ten wymóg do wszystkich podmiotów leczniczych, a nie wybiórczo szpitali, gdyż intencją autorów Ustawy jest poprawa jakości w opiece zdrowotnej. Trudno jest zaopiniować szczegółowe aspekty działania wewnętrznego systemu zapewnienia jakości i bezpieczeństwa pacjenta, gdyż brak jest określenia wymogów (rozporządzenia wykonawczego). Nie są znane przepisy wykonawcze w zakresie: zasad i trybu monitorowania jakości świadczeń, w szczególności wytyczne do prowadzenia analiz przyczyn źródłowych, występowania zdarzeń niepożądanych a także minimalnych wymogów wewnętrznego systemu, zapewnienie jakości i bezpieczeństwa.
Popieramy wprowadzenie systemu świadczeń kompensacyjnych. W tym punkcie także brak jest przepisów wykonawczych w zakresie minimalnych kryteriów, przyznania świadczenia kompensacyjnego oraz szczegółowego zakresu i warunków ustalania wysokości świadczenia, Ponadto, nie widzimy definicji standardów leczenia, które stanowić mogą podstawą do oceny zdarzenia niepożądanego.
Prowadzenie rejestrów medycznych uznajemy za dobry krok, uważamy jednak, że należy włączyć w ten temat krajowe medyczne towarzystwa naukowe.
Popieramy rozwój systemu raportowania zdarzeń niepożądanych w systemie ochrony zdrowia. Nie powinien on jednak dotyczyć wyłącznie sektora szpitalnictwa. Aby zabezpieczyć zgłaszalność zdarzeń niepożądanych w systemie „no-fault” konieczne jest całkowite odejście od stosowania prawa karnego w odniesieniu do tego typu zdarzeń, to jest wyraźnie ograniczenie stosowania prawa karnego do działań umyślnych, w wyniku których pacjent doznaje uszczerbku na zdrowiu. Należy także doprecyzować kwestie związane z działaniem podwykonawców w systemie ochrony zdrowia oraz włączyć do tworzenia szczegółowych przepisów brokerów i firmy ubezpieczeniowe działające w sektorze ochrony zdrowia.
Zwracamy uwagę na kwestię dodatkowych nakładów finansowych ze strony podmiotów leczniczych na inwestycje w celu spełnienia różnych zapisów Ustawy i wnioskujemy o wskazanie dodatkowych źródeł finansowania na realizację zapisów Ustawy.
Szczegółowe uwagi:
Facebook PFSz
Inne artykuły
Tagi
